Düğüm

Sevgili enstrümanım,

(02:19 )Insan uykusundan uyanıp yazı yazmak ister mi?

Bazı davranışları neden yaptığıma dair sorular yöneltiyorum kendime. Bir düğümü test ediyorum adeta. An’da kalamıyorum. Cevabını bilmediğim şeyler yaşamam makus kaderim mi?

Kendimi meşgul edecek uzun uğraşlara adıyorken buldum kendimi. Durdum bıraktım her şeyi. Saatler sürecek şeylerle uğraşıyor acıyı unutmaya çalışıyorum. Bazen çok ağır basıyor ruhumun sancısı. Bir acıyı yaşayamayacak kadar korkak da değilim halbuki. Hayatın sunduğu güzel şeylere sevinemeyecek, şaşıramayacak kadar umrumda değil adeta..

En büyük haksızlığı da hep kendime yaptım. İçimde yuvarlandıkça büyüyen bir kar topu oldu kederim.

Duyduğum bazı kelimlerin kursağımda taş gibi kaldığı haldeyim. Bazen ansızın yakalıyor. Bazense gözlerimden düşmeye hazır meteor misali.

En başa dönüyorum. Yine aynı noktadayım. Sezgilerimin bu kadar güçlü olmasında çekinerek, Bak bunların olacağını sana söylemiştim diyorum kendime. Yine kendime kızıyorum. Değişen tek şeyse yaşadıklarım.